Wednesday, April 23, 2014

Սարոյանական նախագիծ

  1. Ե՞րբ ես ծիծաղում
    գրեթե միշտ 
  2. Ի՞նչ է ծիծաղը
    ներսումդ կատարվողը արտահայտելու ձև կամ ուղղակի ջրիկություն
  3. Ե՞րբ է ծիծաղը նյարդայնացնում
    Նայած ով է ծիծաղում
  4. Ե՞րբ հասկանում ես, որ դիմացինիդ ծիծաղը կեղծ է
    Ես էլ եմ կեղծավոր ծիծաղում
  5. Եթե չծիծաղես, ինչ կանես․․․
    Ուղղակի չեմ կարող չծիծաղել
  6. Ծիծաղում եմ, որովհետև․․․
    սիրում եմ երբ ինձ ուրախ զգալ
  7. Սիրո՞մ ես ծիծաղող մարդկանց
    շատ եմ սիրում
  8. Ծիծաղը վախեցնում է, որովհետև․․․
    Ինչ-որ չափով միայն քմծիծաղը, իսկ դա այդքան էլ վախ չէ ինձ համար
  • Մեկ- երկու նախադասությամբ սահմանիր ծիծաղ հասկացությունը քո ընկալմամբ։
    Ծիծղաը ինձ համար, նույնիսկ կեղծավոր, շատ հաճելի զգացում է, որով կարողանում եմ ազատվել ներսումս կուտակվածից, որից չեմ կարողանում ազատվել լացելով:
     
  • Համացանցից դուրս գրիր, թարգմանիր ծիծաղի վերաբերյալ հայտնիների՝ քեզ հետաքրքիր թվացող 3-4 ասույթ։
    Խելացիների վրա ծիծաղելը, հիմարների առավելությունն է:
    շ
  • Մտորիր տրված մտքերից քո նախընտրած երկուսի շուրջ․
  1. Ի՜նչ ապուշ աշխարհ է, մարդկային տարօրինակ զգացումներ, գաղտնապահություն, ամեն մեկը պարփակված ինքն իր մեջ, ուզելով մի բան և միշտ ստանալով ուրիշը, ցանկանալով տալ մի բան և միշտ տալով այլ բան:
  2.  
    Լավ, թող իրեն ծեծեն, ի՜նչ հոգ դրանից: Մտրակը կծում է, և ինքը կարող է մի քանի օր սուր ցավ զգալ այդ մասին մտածելով: Թեկուզ այդպես թող շարունակեն և ստիպեն ծռել մեջքը, միևնույն է, չի՛ ծիծաղելու:
  3. Ի՜նչ ապուշ աշխարհ է, մարդկային տարօրինակ զգացումներ, գաղտնապահություն, ամեն մեկը պարփակված ինքն իր մեջ, ուզելով մի բան և միշտ ստանալով ուրիշը, ցանկանալով տալ մի բան և միշտ տալով այլ բան:
  4. Լավ, ինքը հենց այնպես կծիծաղի, այնպիսի ազդեցիկ ծիծաղով, ինչպես դերասանը՝ հա՛, հա՛, հա՛: Աստված իմ, ինչ դժվար է: Իրեն համար աշխարհի ամենահեշտ բանը, իսկ հիմա չի կարողանում մի փոքր քրքջալ:
  5. Ապշելու էր, խնդրել մի տղայի մեկ ժամ ծիծաղել ոչ մի բանի վրա, աղերսել ծիծաղել՝ առանց նրան որևէ առիթ տալու: 
  • Քննարկման համար
  1. Ինչո՞ւ էր ուսուցչուհին ստիպում, պարտադրում, որ տղան ծիծաղի։
  2. Ինչո՞ւ էր տղան այդպես նյարդայնանում, հուզվում ծիծաղելու այդ առաջարկից։
  3. Ի՞նչ սովորեց տղան այս միջադեպից կամ սովորե՞ց արդյոք։
  4. Առանձնացրեք ստեղծագործության՝ ձեր կարծիքով ամենաուժեղ հատվածը։
  • Թեմաներ գրավոր մտորման համար (ընտրեք տրված թեմաներից մեկը կամ առաջարկեք ինքներդ)․
  1. Լաց և ծիծաղ՝ անբաժանելի հակադրություններ
  2. Ծիծաղում եմ, որովհետև ապրում եմ
  3. Նրա դժոխային ծիծաղը
  4. Իմ ծիծաղն իմ բողոքն է։
  • Լրացուցիչ աշխատանք․ հետազոտություն
  1. Ծիծաղ երևույթն Աստվածաշնչում
  2. Ծիծաղող կերպարները միջնադարյան կտավներում ու գրական ստեղծագործություններում։

Monday, April 7, 2014

Չարենց (վերլուծություն)

Երբ սկսում ես ինչ-որ բան կարդալ տրամադրված լինելով, որ չես հասկանա, վերջում այն ոչինչ չի տալիս: Սակայն այս անգամ փորձեցի չալարել և մտածել<<Հարդագողի ճամփորդներ>>-ի շուրջ: Իրականում կարդալն ավելի հեշտ է, մտածելն է դժվար։ Ստեղծագործությունը ընդհանրացում է երազանքներ իմասին: Խորը մտածելու դեպքում կարելի է ասել, որ մեր ողջ կյանքը երազանք է: Միշտ տենչում ենք ինչ-որ կոնկրետ բանի, իսկ կհասնենք, թե ոչ՝պարզ չէ: Բոլորիս երազանքները տարբեր են, բայց հասկացա, որ դրանց մեջ կա մի նմանություն՝ օտարների, հարազատների արհամարհանքը և քննադատումը մեր այն երազանքների նկատմամբ, որոնք իրենց համար անհասկանալի են՝ ոչ շաբլոն: Կան մարդիկ ովքեր միայն երազում են ու այդ երազանքները միշտ էլ երազանք են մնում: Իսկ ինչու Չարենցը մենակ չէ իր երազանքների ճանապարհին: Կարծում եմ յուրաքանչյուրս էլ ունենք ինչ-որ մեկի մշտական աջակցության կարիքըառանց ում նպատակակետին հասնելը միանգամայն դժվար է: Ինքս դեռ չեմ կողմնորոշվել ում հետ կուզենամ անցնել իմ հարդագողի այս ճամփան: Երբ հասնում են ծերության արդեն երազելու տեղ չի լինում: Այդ ժամանակ ապրում են միայն անցյալի հիշողություններով:

The Chair and Mrs. Parkinson


She would not answer them, today. Her eyes were downcast, intent on her darting fingers, lips mouthing, “Knit two, purl one.” Why should she?

Click, click! Click, click! Noisier now, faster. Defiance manifest. This would be one of her deaf days. She had it down to a fine art, a mastery born of much practice. First, she studied concentration on the task in hand, be it the daily newspaper, the knitting, the glass of warm milk; followed up by a gradual elevation of her head revealing vague in unresponsive expression in the eyes; the finishing touch a deliberate turning aside, to reach for her stick as if making ready to rise and leave the room, or to engage in conversation the person in the adjacent chair.

“Mrs. P?”

The ball of wool rolled down the sloping lap. For an instant it teetered on the bony knees, before tumbling to the floor and working its quiet way over the polished vinyl. It formed a thin red line across the room, from Elsie’s chair to that of the woman opposite. Elsie proceeded with her knitting, head down, betraying no acknowledgment of the wool’s escape: phase one of her plan. “Mrs. P?” Al little sharper, a little louder, a little less composed.

“Mrs. P, can you hear me?”

Whether it was the tone of the voice, or the distraction of the unraveling wool, that attracted the attention, Elsie was unable to determine, but she sensed herself being brought into focus by twenty-two pairs of peering eyes. Her timing perfect, she lifted her gaze to encompass the ring of faces ranged round the room, and the bulky form, clad in white, that confronted her.

''Mrs. P? Have your bowels moved, this morning, love?''

Had her bowels moved, indeed! The affrontery of the wench!

This impertinent female, not half Elsie's own age. The indelicacy of it all! No breeding, that's what.  And within earshot of so many.

What was the world coming to?