Աշխարհի ամենադիմացկուն գուլպաները

Գուլպաներով վազքը  անտառում , սուր քարերի վրայով այդքան ել խելքին մոտ բան չէ , քանի որ գուլպաները ոտքերին չեն տալիս բավարար պաշտպանություն , որը կարող է դառնալ լուրջ վնասվածքների պատճառ: Սակայն ի տարբերություն սովորական գուլպաների , Swiss Protection Socks գուլպաները հնարավորություն են տալիս իրենց տիրոջը ակտիվ հանգիստ ունենալ և չվախենալ իրենց ոտքերի պաշտպանության համար: Այդ գուլպաները հիսուն տոկոսով պատրաստված են մի նյութից , որը օգտագործում են արդյունաբերության մեջ  զրահազգեստի արտադրման համար: Այսպիսի գուլպաներով, նույնիսկ կոշիկն է ավելորդ …

http://oboffsem.ru/blog/hi-tech/446.html

A Letter ...

To him =)
Hi my dear, How are you? I was thinking about writing this letter , but finally I have done it. I am missing so much, I think you are too. In my opinion, that brilliant days that we were happy together, can’t be unforgettable. It’s in my mind all the time, because there are so many things that remind you. Never believe that I can forget the story of us, so that brings us together and then destroyed the only bridge that connected us. At first it was very difficult, I was suffering a lot, but I have learned... I learned that In winter when I was cold walking down the street, no one is near to give me the warmth, there is no one who would never leave me to feel alone, with whom my day always passes with amazing happines. The day you told about leaving me, i was too shoked, i can’t belive in it. Then i thought you might change your mind, but it would be too late to apologize. please answer to my letter i would like just talk to you.
Since Love you... ♥

Անմոռանալի օրեր

Ինձ համար դպրոցում անցկացրած յուրաքանչյուր օրն էլ անմոռանալի է սակայն կան օրեր որոնք լի են հետաքրքիր արկածներով: Մի անգամ յոթերորդ դասարանում , մենք՝ մեր դասարանի աղջիկներով որոշեցինք գնալ Նոր դպրոց: Այնտեղ սկսեցինք պտտվել շենքի հետևով և փոքրինչ վերև նկատեցինք մի կիսաքանդ շինություն: Այն մեզ շատ հետաքրքրեց, և մենք շարունակեցինք մեր ճանապարհը դեպի այդ շինությունը: Քանի որ մենք շատ վախեցած էինք անկախ մեզնից սկսում էին այնտեղ նկատել ինձ որ տարօրինակ շողքեր , որը ուղղակի նման էր թյուլիմածության: Այնտեղ կային աստիճաններ որոնք տանում էին դեպի երկրորդ հարկ , շատ էինք ուզում բարձրանալ, սակայն այդպես սարսափահար եղած լինելով բարձրանալու համար մեզ ժամանակ էր պետք որպեսզի տրամադրվեինք: Մի փոքր ժամանակ անց իրար հետեվից բարձրացանք երկրորդ հարկ: Այնտեղ պատերի վրա կարմիր գույնի ներկով կային ինչ որ սլաքներ, բայց մենք քանի որ սիրում ենք ամեն ինչ ավելի առեղծվածային սարքել մտածեցինք , որ այդ սլաքները մի բան հուշում են: Դրսում քամի էր , և ծառերի ձայները մեզ ավելի էին լարում: Որոշեցինք արդեն դուրս գալ , կրկին վերադառնալու նպատակով: Մենք սրա մասին որոշեցինք չասել ոչմեկի, միայն գիտեյինք վեց ընկերուհիներով: Բոլորս անհամբեր սպասում էին հաջորդ օրվան , որ կրկին գնանք այդտեղ: Վերջապես դասերը վերջացան և մենք արագորեն գնացինք այնտեղ: Երբ բարձրացանք երկրորդ հարկ սլաքների տակ, մի թուղթ էր ընկած , մենք վերցրեցինք դա, և սկսեցինք կարդալ: Այտեղ ասվում էր , որ բացի մեզնից երեկ էլի մարդ է եղել այստեղ և գիտի մեր անունները : մենք թութը գցեցինք և միանգամից դուրս եկանք այդտեղից: Հաջորդ օրը մտածում էինք  թե ով կարող է դա լինել, նկատեցինք, որ մեր ընկերուհիներից երկուսը ծիծաղում են , ու միանգամից հասկացանք , որ դա նրանց ձեռքի գործն է : Բոլորս միասին սկեշսցինք ծիծաղել և վերջացավ այս պատմությունը: Սակայն դրանից հետո մենք էլի գնում էինք այնտեղ, սակայն վերև բարձրանալու ճանապարհը փակել էին :

((

Պատկերացնում ե՞ք, թե որքան դժվար է այն աղջկա համար ով միայնակ նստած էր պատշգամբում…ներքևից լսվում էր նրան շատ ծանոթ և հարազատ մի ձայն, որին չէր կարող փոխարինել ոչինչ: Նա լսում էր ձայնը սակայն արդեն վաղուց ամեն ինչ կորած էր, նա չէր կարող անել ոչինչ երբ գիտեր, որ այն մարդը ում պատկանում է այդ խորաթափանց ձայնը այլևս իր կողքին չէ ու չի լինի երբեք…Այո՝ այն ձայնը, որը ամեն անգամ լսելիս փշաքաղվում էր ամբողջ մարմնով…Սակայն, անհույս է, աղջիկը երբեք էլ չի նայի նրա աչքերի մեջ այնպես ինչպես առաջ էր նայում, նա այլևս չի զգա այդ ջերմությունը…Իսկ հիմա երբ աղջիկը նայում էր նրան սովորական մարդու աչքերով թվում էր թե նա մի երեխա է ով սիրել չգիտի…Կարող է երկու վայրկյանում կոտրել այն զգացմունքը, որը ձեռք բերելու համար պետք էր շատ երկար ժամանակ: Հիմա նրանք լրիվ տարբեր մարդիկ են: Այն սերը, որը ամենինչից վեր էր, այլևս չկա, այն աչքերը երբ ամեն անգամ փայլում էին նրան տեսնելիս, այդ աչքերում այլևս փայլ չկա…Կարծես դա ուղղակի մի խաղ էր: