Tuesday, March 17, 2015

Задыхаются чувства ..

 Проснулась снова в мире чувств
Значит ночь прошла не напрасно,
И музыка льётся в венах
Словно к сердцу, и обратно.

Ночью много раз задыхалась,
Прижав твой шарф крепко к себе
Запах твой на нём остался
Не нужно утро, хочу к тебе.

Иди ко мне, необходим воздух
Объятия в мечтах моих
Годами жить в твоём пространстве
Утонуть в словах твоих.

Если рухнуть с неба
Только под взглядом твоим
Остаться с тобой
Сумасшедшим, другим.

Ты мой портрет взволнованного моря
Бури во мне не дают покоя,
Чувствуя твой запах на губах
Тону в необычных, морских глубинах.

Этого всё мало, для описания чувств
Я уже давно не нормальная
С тех пор как увидела взгляд

Бушующим стало банальное.

Tuesday, March 10, 2015

**














Քայլում են ոտքերը սառը, դառը
Շոյում ասֆալտի փոշին,
Մտքերն են կեղտոտ, թե՞ կոշիկները
Տրորում երեկվա գինին:

Գինուց մնացել է միայն հետևանքը,
Խառնում է մտքերս առ այսօր,
Պատուհանագոգը գրկել է շշերը
Գումարում նոր ցավ ամեն օր:

Լցրե՛ք այդ շշերը, որ խմե՛նք, արբե՛նք
Ծխի մեջ կորեն մարմինները
Ո՞վ է մաքրելու կեղտոտ,
Ստով լցված թյուր մտքերը:

Օրերն անցնում են, չի անցնում ոչինչ
Խելագարվել են նկարները,
Թող պատերը հիշեն ամեն ինչ,
Ու պինդ պահեն խամրած երանգները:

Ոտքերը դեռ շարունակում են,
Ստվերի տակ ստելով շարժվել
Գույները դրանց պահում, ստիպում են
Ներշնչվել ու հանդուրժել:

Monday, March 9, 2015

* * *

Մտքերս տրորում են մայրամուտը
Խառնում փոշուն ու մթին:
Դատարկ է տանիքը մեր երազների
Հայացքներն ընկել են գետնին:

Փորձում եմ կրկին ներկել ես
Վրձինը չորացել է, սակայն
Ուզում եմ սառը գրկել քեզ
Ու սառնությունիցդ տաքանամ:


 Մտքերիդ դրական հպումներն
Ինձ խառնում են քամու հետ ու տանում,
Շուրջս պտտվում են հայացքիդ մուսոնները,
Զգայարաններս ալեկոծում:

Քայլում եմ անցածդ ճանապարհով
Որտեղից միայն սիրով է բուրում
Բոլորը նայում են խորթ հայացքներով
Բայց, կուրացած են, չեն էլ նկատում:


Չեմ հանգավորում զգացումներս
Թողնում եմ իրենց հունով գնան,
Հունից շեղվել են ճանապարհներս
Ու դարձնում են մտքերս ունայն:

Ոտքերս աներկբա սահում են
Այդ ճանապարհով լուսավոր կետի
Ներշնչանք չէ, իրոք զգում եմ
Զգում եմ կարոտը կարևոր մեկի:

Եթե նույնիսկ ոչ, թո՛ղ լինի սխալ
Կքայլեմ, հենց այդ ճանապարհով
Միայն թե չկորցնեմ հետքերդ
Դողում եմ կորստիդ ահով...


Հեռուներում ման եմ գալիս,
Կանգառների անորոշ ստվերներում
Իմ ստվերը դու ես, սպասում եմ քեզ
Մթում խորտակվող հետևանքներում: