Saturday, September 28, 2013

Մեծամորի լիճը

Մեծամորի գետը գտնվում է Արմավիրի մարզի տարոնիկ գյուղում: Ջրակարգավորիչ է Մեծամոր գետի համար, որը հանրապետության ամենակարճ, բայց ջրառատ գետն է:
Առասպել)

Մի անգամ Արագածի լանջերին իր հոտն արածեցնող hովիվն այծի հետևից նետում է գավազանը, որն ընկնում է լեռան գագաթին գտնվող լճի մեջ: Մինչև նա մոտենում է լճին, տեսնում է, որ գավազանն անհայտացել է: Մի շաբաթից, ոչխարները դաշտ իջեցնելիս, հովիվն իր գավազանը տեսնում է Մեծամորի լճում: Շալակում է մի ջվալ դարման, բարձրանում Արագածի վրա և դարմանը դատարկում այնտեղի լճի մեջ: Երկու օր անց հովիվը դարմանի հետքը գտնվում է Մեծամորի լճում:

Խուլիո Կորտասար աֆորիզմներ



• Կյանքը շատ դանդաղ և թաքուն է ընթանում, որպեսզի կարողանաս բացահայտել նրա ողջ խորությունը:
• Կյանքն ավելի կարևոր է քան գրելը, սակայն գրելը շատ դեպքերում նշանակում է ապրել:
• Հիշիր, երբ քեզ ժամանակ են տալիս, նվիրում են յուրահատուկ մի իր, որը պետք է աչքիդ լույսի պես պահես:                                                  
• Թշնամությունը դատարկ բառ չէ, դրան պետք է արժանանալ:
• Երբեմն ես համոզված եմ, որ հիմարությունը եռանկյան տեսք ունի, եթե ութը բազմապատկենք ութով, կստանանք կամ խենթություն կամ շուն:
• Նոր ճշմարտությունը կամ վախեցնում է, կամ հմայում:
• Ամեն փակ դուռ դրդում է ինձ դեմառդեմ հանդիպման  դատարկ սենյակի հետ:
• Յուրաքանչյուր օր նախորդ օրվա կրկնությունն է:
• Երբ ձուկը ակվարիումի մեջ մենակ է, նա տխրում է, բայց բավական է նրա առջև հայելի դնել և նա կուրախանա:• Իսկ ժամանակը ողողում է մեզ մերժումների, ներումների անձրևով և մետրոյի տոմսերով:


Աղբյուրը՝ http://citaty.info/book/hulio-kortasar-igra-v-klassiki

Աշնանային հավաքի երրորդ օր

Այսօր Աշնանային հավաքի երրորդ օրն էր: Այսօր կրթահամալիրի սովորողների և դասավանդողների
տարբեր խմբեր ուղևորվեցին արտագնա կլոր սեղանների հանրապետության տարբեր մարզեր և դպրոցներ: Մեր խումբը կազմված էր չորս մասից՝ Միջին դպրոց, Ավագ դպրոց-վարժարան
Էկո-հայրենագիտական ակումբ և Քոլեջ արհեստների դպրոց: Բավականին տարբեր, բայց միաժամանակ
հետաքրքիր խմբով էինք:Ուղևորվեցինք Մեծամորի ավագ դպրոց: Կլոր սեղանին   ներկայացրեցինք տարբեր նախագծեր, որոնք իրականացնում ենք մեր կրթահամալիրում: Էկոակումբի սովորողները խոսեցին հանրակրթական էկոտուր ստուգատեսից, Հասմիկ Ղազարյանը պատմեց նախագծային ուսուցումից, Նարեկը Դիջիթեքից: Մեծամորի դպրոցականները հարցեր էին ուղղում մեզ,նրանց հետաքրքիր էր, թե ինչպես կարելի է համակարգչով մաթեմատիկա սովորել, դե մենք էլ պատմեցինք: Ճիշտ է նրանց համար մի քիչ խորթ էր, բայց հույսով ենք, որ երբ նրանք այցելեն մեր կրթահամալիր և տեսնեն այդ ամենը դա նրանց համար էլ սովորական կդառնա: Ներկայացրեցինք նաև մեր քոլեջը և արհեստագործական դպրոցի մասնագիտացված բաժինները: Նրանց ամեն ինչ հետաքրքրեց: Ասացին, որ մյուս տարի այնպես կանեն, որ այդ դպրոցում էլ լինեն նոթբուքեր ու սկսեն սովորել դրանցով: Նաև եկող տարի այդ դպրոցը ավելի կբարելավվի և կամաց-կամաց կնմանվի մերինին:Այսպես ամփոփելով կլոր սեղանը ուղևորվեցինք դեպի Սարդարապատ: Այնտեղ խմբի մի մասը մտավ թանգարան: Հետո որոշեցինք գնալ Ակնա լիճը տեսնել նոր վերադառնալ դպրոց: Գեղեցիկ տեսարան էր, ջուրը կանաչ էր, բոլորիս տրմադրությունն էլ շատ բարձր էր: Ամբողջ ճանապարհին երգում ու պարում էինք, և բոլորով ծիծաղում: Վերջում չհասկացանք ինչից, բայց իսկապես հոգնել էինք..և վերջապես հասանք դպրոց:

Կարծես թե այսքանը...











Wednesday, September 25, 2013

...♥ By G.S

Помню времена когда еще была наивная и доверяющая. Верила что не такая как все и ждала того кто оценит это. Но увы жизнь не сказка и такие простые золушки как я не находят принца. Даже не знаю с чего началась моя история. Может когда я узнала о новом парне моей сестры? А может когда я узнала про их рaставание ? Или когда он написал мне? Но а всё же может когда он сказал что ему нравится моя лучшая подруга, а потом что я для него больше чем просто друг? Даже не знаю все было слишком запутанно, а я слишком юна. Доверяла быстро не смотря на те шутки которые надо мной играла жизнь до всего этого. Я пустая, никому не нужная вдруг узнала что кто-то нуждается во мне. Представьте себя как я себя чувствовала, вся сияла от счастья. Он ревновал меня, следил за мной, долго разговаривал о жизни и дарил мне тепло. Не могу сказать что я влюбилась в него или полюбила. Нет. Я просто начала чувствовать к нему притяжение. Как сила тяжести тянет на землю предметы а он тянул меня к себе. С ним я не была той нелепой, ни кому не нужной и неуверенной в себе девчонкой. С ним я была его единственной и неповторимой. Прошло время и с временем я начала чувствовать себя так же как и раньше. Но я уже была не та. Я была увереннее в себе, я была лучше. Я всегда знала что рано или поздно то что горело внутри нас потухнет. И я останусь одна, но я уже готова была к этому, все думали что если я не говорю что люблю его значит совсем ничего не чувствую. Но это было не так и иногда мне хотелось рвать себя на части чтобы не испытывать той боли что испытывала я. Я с честью прошла это испытание. Я не выиграла и не победила я просто прошла его. Когда я увы привыкла к жизни без него, без того самого кто дарил тепло, я почувствовала лучик этого тепла тогда когдa незнакомый парень вошел в комнату мило улыбнулся и глядя на меня сказал привет. Там была куча людей, но я не заметила их.. от света его улыбки я ослепла. Потом он удивил меня. Я впервые почувствовала тепло от незнакомово парня в первые же минуты общения. Мы провели день вместе. Когда я ездила домой в автобусе, думала найдет ли он меня в Фейсбуке и продолжим ли мы общение? Но… Увы. Он не нашел меня, и каждый день когда я ходила в школу я ждала нашей встречи она состаялась всего лишь раз. Во время коникул когда я уже не ждала его, он отправил мне запрос на добавления в друзья я не подумав ни секунды приняла его. Мы начали общаться.Я узнала от общего друга, что сильно нравлюсь ему. Мы встретились. Потом он рассказал мне о том что он болен раком… А потом предложил встретиться. Я отказал ему. Вы спросите почему? Ответ очевиден я ему не доверяла. И до сих пор у нашей с ним истории ничего не определённо…

Tuesday, September 24, 2013

Скучаю по этим дням..))

 

Помню как мы познакомились..сначалa я игнарировала тебя но потом поняла, что- то притягивает меня к тебе. . Помню, когда в начале говорила, что наши отношения не продлятся даже 2 месяца.. я глубоко ошибалась.. а ты говорил, что буду твоей, так и случилось..Тогда были маленькими что-то не понимали, но думаю, что чувста были искренние.. Не знаю может ты был равнодушен ко мне, но не хочу в это верить.. У нас столько было историй и воспоминаний, сейчас когда вспоминаю кажется будто ничего этого и не было. Я очень много страдала из за тебя, ты много обманывал меня, но не сдержалась и опять простила, потому что любила очень сильно..Не жалею ни о какой секунде что провела с тобой, я же была счастлива. Меня не интересовали ни какие комментарии, мне просто было с тобой хорошо. Я уверена что мы много изменили друг друга, к лучшему. Почти всегда, когда мы встречались было темно, только я и ты. Мы много дурачились, издивались друг над другом, но когда приходила время уйти, обнимались и целовались долго, не хотели отпускать друг друга. Мы имели наше место у школы, где вечером никого не было. Я забиралась повыше, ты дёргал за мои ноги а я громко кричала, если кто то услышал то подумал бы совсем другое. Обажаю запах твоих духов, вседа после встреч с меня пахло этим запахом..Твои голубые, жёлтоватые глаза.. когда видeла их забывала обо всем на свете, хотела только обнять тебя и оставаться так на долго, поверь я бы не устала..Просто не могу обьяснить что происходило у меня внутри когда целовал мою шею.. Твои губы всегда такие тёплые и мягкие как я и любила..Не забыть всё это .Внутри меня всегда будет какое то чувство к тебе, не важно что, важно что тогда любили…всегда буду любить как друга, даже если это невозможно. Скучаю по этим дням..((



Կենդանիների պաշտպանության համաշխարհային օր

Ողջ աշխարհում հոկտեմբերի 4-ը նշում են կենդանիների պաշտպանության համաշխարհային օր: Տարբեր երկրներում հասարակական կազմակերպություններն անտուն կենդանիների օրը դարձնում են տոն:Այս օրը նշելու որոշումը ընդունվել է 1931թՖլորենցիայում բնության պահպանության կողմնակիցների Միջազգային կոնգրեսի ժամանակ: Բացի այդ, կենդանիների պաշտպանության Համաշխարհային օրը նշելու հետ կապված մեկ այլ պատմություն էլ է հիշատակվումՏեղեկատվության համաձայն, 1226 թվականի հենց այս օրը մահացել սուրբ Ֆրանցիսկ Ասիզսկին` գազանների և թռչունների հովանավորն ու պաշտպանը, ում դասել են սրբերի շարքին: Սուրբ Ֆրանցիսկի անվան մրցանակը հանձնվում է բնության պահպանության բնագավառում մեծագույն արժանիքներ ունենալու համար: Այս օրը  ոչ միայն ևս մեկ անգամ բարձրաձայնվում է անտուն կենդանիների խնդիրների մասին, այլ փորձում են տարբեր միջոցներով օգնել և պաշտպանել նրանց, ՀԿ-ները հանդես են գալիս տարբեր առաջարկներով: Ռուսաստանում այս տոնը սկսել են նշել 2000  թվականից: Հայտնի է, որ Ռուսաստանը եվրոպաական առաջին երկրներից էր, որտեղ ուշադրություն դարձրեցին կենդանիների պաշտպանության խնդրին: Կենդանիների պաշտպանության համաշխարհային օրը կոչ է անում համախմբել մարդկանց պաշտանելու երկիր մոլորակի կենդանիներին և տնային կենդանիների պաշտմանության օր:

Մնացականյան Մերի

Wednesday, September 18, 2013

Օզոնային շերտի միջազգային պահպանության օր





1987թ.-ի սեպտեմբերի 16-ին Կանադայում ընդունվեց Մոնրեալի արձանագրությունը, Օզոնային շերտը քայքայող նյութերի մասին: Արձանագրությամբ ընդունված են սահմաններ, որոնք  պահանջում են դադարացնել օզոնային շերտը քայքայող նյութերի արտադրությունը և օգտագործումը: Կանադան աշխարհում առաջին երկիրն է, որը օզոնի շերտի ճեղքվացքի բացումից հետո Անտարկտիդայում կենտրոնացրել է իր ուշադրությունը և գիտական հետաքրքրությունները արկտիկական օզոնային շերտի վրա: Կանդացի գիտնականները սկսել էին չափել օզոնի շերտի մակարդակը Կանադայի վրա, դեռ 1930-ական թվականներին: Այդ երկարատև աշխատանքը տևել է միչև 1980ական թվականները և այն թույլ է տվել սահմանել, որ օզոնային շերտի մակարդակը կանադայի վրա ոչնչանում է: Օզոնային շերտը պաշտպանում է Երկիրը ուժեղ ուլտրամանուշակագույն ճառագայթներից, որոնք փչացնում են տեսողությունը, խախտում են իմունային համակարգը: Բացի դրանից ուլտրամանուշակագույն ճառագայթները մահացու են պլանկտոնի համար, իսկ պլանկտոնի մահը կուղեկցվի դրանցով սնվող կենդանիների ոչնչացմամբ: Մոնրեալի արձանագրության շնորհիվ 50 տարի հետո օզոնային շերտը լիովին կվերականգնվի: Միջազգային պաշտպանության կարգախոսն է՝ <Պահպանենք երկինքը, պաշտպանենք մեզ-պահպանենք օզոնի շերտը>:

Աղբյուրը՝ http://www.calend.ru/holidays/0/0/579/24/


Wednesday, September 4, 2013

RocK x_X


 
 

Այս մի բառը իր մեջ այնքան բան է պարունակում, որ ոչ ոք չի էլ կարղ պատկերացնել: Չեմ կարող նկարագրել թե ինչ եմ զգում ռոկ լսելուց: Մարմնովս դող է անցնում, ուղղակի փշաքավում եմ կիթառի ու հարվածային գործիքների ձայներից: Ռոկ լսելուց երբ աչքերս փակում եմ լրիվ կտրվում եմ այս աշխարհից, ինձ թվում է ես այնտեղ եմ որտեղ երազում եմ լինել: Ռոկ կարող եմ լսել ժամերով ու հավատացեք չեմ հոգնի: Այն իմ ընկերն է և տխուր և ուրախ և նյարդայնացած պահերին: Միշտ օգնում ու հանգստացնում է: Կարող եմ հանգիստ լացել ռակի տակ և բարձր ծիծաղալ նույնպես: Ուղիղ մի տարի առաջ տանել չէի կարողանում, սակայն երբ հասկացա, արդեն չեմ կարողանում դուրս գալ այդ աշխարհից: Բոլոր ռոկ լսողների մտածելակերպը ուրիշ է և դա զգացվում է: Շատ եմ սիրում և լսում՝ Rammstein, Nirvana, Skillet, Slipknot, BMTH, Black Veil Brides, Asking Alexandria  Beatles, Kiss, Guns N Roses,Slayer, SOAD, Metallica, Pink Flօyd, Led Zeppelin և այլն: Այն վայրկյանները որ ես նրանց հետ եմ ոչինչով չեմ փոխարինի: Չհասկացողները ասում են, որ անկապ գոռում են ռոկեռները, բայց եթե բառեռը հասկանան ու մտնեն այդ աշխարհ հաստատ նրանց կարծիքը կփոխվի: Իմ կարծիքով ռոկը զարգացնում է մարդու ճաշակը և ինտելլեկտը: Իմ մտքերի, դառը իրականության, մասին մոռանալու միակ միջոցը ՌՈԿն է, որտեղ մենակ երազում եմ: 

Արագած..

Այս տարի մեր սեպտեմբերի մեկը շատ լավ անցկացրինք: Գնացինք Արագածը բարձրանալու: Սկզբից դժվար էր բոլորս շնչակտուր էինք լինում, սակայն հետո արագ բարձրանում էինք: Շատ ցուրտ էր, տեղ-տեղ նաև ձյուն կար, սակայն մենք համապատասխան էինք հագնված: Մեր նորեկներից շատերն էին եկել այս ճամփորդոթյանը և ինձ թվում է դա շատ լավ սկիզբ էր: Երբ հասանք գագաթին Տիար Գևորգը փակում էր բոլորիս աչքերը կանգնեցնում եզրին և բացում: Չեմ կարող նկարագրել բոլորի արձագանքը, որոհետև իսկապես հրաշալի էր: Մենք նայում էինք չորս գագաթների միջև գտնվող խառնարանին: Երբ տեսանք, հասկացանք, որ իզուր չենք բարձրացել: Ներքևում գտնվում էր Քարի լիճը:



Հաղթանակ և պարտություն




Հաղթանակն ու պարտությունը կյանքի այն պարտադիր գործոններից են, որոնց հանդիպում են բոլորը: Միշտ հաղթահարած ապրելը անհնար է, և նույնիսկ եթե այդպես լիներ մի կողմից հաճելի կլիներ, սակայն մյուս կողմից մարդիկ ձգտում և նպատակ չէին ունենա, կանեին այն ինչ ուզում են, առանց ոչինչ հաղթահարելու: Հաղթանակ ասելով հասկանում եմ ուրախություն, երբ մարդ մի բանի համար պայքարում է և վերջապես հասնում է դրան: Սակայն տարբեր մարդկանց համար հաղթանակները տարբեր են: Պարտությունը անհաջողության նշան է, որին բոլորն էլ մատնվում են: Ինձ թվում է մարդ կարող է արժանապատվորեն պարտվել: Երբ նա պայքարում է ինչ որ բանի համար, բայց երբ հասկանում է, որ դիմացինին այդ հաղթանակը ավելի է պետք նահանջում է: Հաղթանակը միշտ էլ հաճելի է բոլորիս համար, և մենք անում ենք հնարավոր ամեն ինչ դրան հասնելու համար: Շատերը կան , ում բախտը ուղղակի բերում է, բայց դա միշտ չի կարող այդպես լինել: Օրինակ ես երբ պարտվում եմ , կփորձեմ այնքան մինչև կհաղթեմ: