Թե ինչ էր սա, ինքս էլ չեմ կարողանում տեղը բերել: Պարզապես եկավ այն օրը, երբ նկատեցի բաներ, որոնք առաջ թափանցիկ էին: Հեռավորություն… այս բառի իմաստի մեջ երբեք չէի խորացել, իսկ այսօր նույնիսկ զզվեցի դրանից: Չեմ կարող նկարագրել, որքան անտանելի էր գիտակցելը, որ կարող եմ տեսնել քեզ վերջին անգամ, բայց միևնույն ժամանակ չեմ կարող: Զարմանալի է այս փոքր քաղաքում ինչպես կարող էր ստացվել այսպես: Ընդամենը հաշված ժամեր անց կլինես շատ հեռու, բայց քեզ չտեսա.. Այն միքտը, որ չգիտեմ մեկ էլ երբ կտեսնեմ քո այդ գրավիչ ժպիտը աչքերիս ստիպում է պատվել արցունքով: Ինչ որ մեկը կարդալուց կմտածի թե սա ինչ որ հիմար սիրո պատմություն է, որը տեղի է ունենում ինչ որ տղայի ու իմ միջև: Ոչ: Նրանք կսխալվեն: Սա ուղղակի ընկերություն է: Մինչ այս օրը ես չէի զգացել, որ այսքան շատ եմ քեզ սիրում: Երևի միշտ է այդպես: Ու հիմա ձայնդ հեռվից լսելուց ավելի շատ եմ կարոտում: Հիշելով թե ժամեր հետո դու որտեղ կլինես ուրախությունից ու նախանձից ուզում եմ խեղդել քեզ: Երնեկ մի օր միասին լինենք այնտեղ: Անհամբեր սպասում եմ այն պահին երբ ամիսներ կամ տարիներ անց դու կրկին կհայտնվես ու ես նորից կփորձեմ ճանաչել քեզ:
Monday, January 27, 2014
Just )) miss u :*
Labels:
Մտքերս))
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment