Սիրելու կարողությամբ
օժտված են բոլորը: Երբեմն մարդը ինքն իրեն խաբում և համոզում է թե սիրում է ինչ-որ
մեկին: Սերը արթնանում է շատ պատահական, և նույնքան պատահական էլ հեռանում: Երբ ինչ-որ մեկի հանդեպ ինչ-որ բան ես զգում, անպայման չի որ դա սեր լինի: Կարող է լինել շատ
ուժեղ զգացմունք, բայց ոչ սեր: Լինում է ժամանակ երբ կապվածությունը հաղթում է սիրուն:
Երբևէ մտածել եք, սիրո պատճառով ավելի շատ ուրախանում ենք, թ՞ե տխրում: Սերը բոլորի
համար է, և այն պետք է բոլորին: Եթե մարդ չի կարողանում սիրել դա կապված է իր ներքինի
հետ: Միգուցե նրա մոտ այն դեպքն է երբ ոչինչ չի զգում, ոչ մեկի հանդեպ: Յուրաքանչյուր մարդ էլ սիրում է, ինչ որ մեկին,
ինչ- որ գործողություն և դա ընդհանրապես կապ չունի նա հիվանդ է, ճնշված է, ուժեղ է թե թույլ:
Առանց սիրո մարդկությունը չէր լինի: Հենց սերն է պահում այս աշխարհը: Ընդհանրապես չեմ
հավատում <<Սեր առաջին հայացքից>> արտահայտությանը: Ինչպես կարող ես
սիրել մեկին ում առաջին անգամ ես տեսնում: Սա կարող է լինել՝համակրանք, հրապուրանք, հետաքրքրություն, բայց որ սեր: Մարդիկ տարիներով ճանաչում են իրար հետո հասկանում,
որ չեն սիրել: Կամ ճիշտ հակառակը երկար ժամանակ են ճանաչում, և գալիս է մի օր երբ հասկանում
են, որ մի բան ձգում է դեպի միմյանց: Երբ մարդ սիրում է, իր կյանքը լիարժեք է դարձնում:
Վիկտոր Հյուգոն ասել է՝ Սիրիր դիմացինիդ ամբողջ հոգով, չէ՞ որ բացի սիրուց այս աշխարհում
գրեթե ոչինչ չկա: Սիրո ամեն վայրկյանը, հենց կյանք է:
No comments:
Post a Comment