Սուտ ու երկերեսանի մարդիկ, ինչ շատ եք...

Սուտ ու երկերեսանի մարդիկ, ինչ շատ եք: Արդեն չգիտեմ ում հետ ոնց վերաբերվեմ,ում հավատամ ում ոչ հիշելով այն փաստը, որ երբ ձեր դուրը մի բան չի գալիս միանգամից ցույց եք տալիս ձեր իսկական դեմքը: Ինչու եք ստիպում հիասթափվել մարդկանցից: Ինչ լավ է, որ կան գոնե որոշ մարդիկ ում կարող ես անկասկած վստահել: Ասեք սուտը, այն ինձ համար իրոք ավելի հաճելի է, քան մարդու հետևից անիմաստ խոսելը: Դուք գերադասում եք երկերեսանի լինել, և փչացնել այն կարծիքը, որը կազմվել էր ձեր մասին առաջին հայացքից, ձեր որոշումն է, բայց որքան կարող է այսպես շարունակվել: Երբ շուրջ բոլորդ խաբում են, իսկապես չգիտես բերանդ բացես թե ոչ, իմանալով, որ ամեն ասածդ բառը կարող է հասնել նրան ում ընդհանրապես չես ուզում: Ատում եմ… Ատում եմ սուտն ու կեղծիքը… ատում եմ անարժաններին վստահելը… Մտածել եք արդյո՞ք , թե առանց ստի որքան քիչ ցավ կլիներ, քանի երեխա կունենար և հայր և մայր, քանի ընտանիք չէր քանդվի, քանի որդի իր ընտանիքի հետ կլիներ: Դժվար է չստելը, բայց արդյոք ավելի դժվար չէ այս ստի հետ ապրելը? Մարդիկ մտածե՞լ եք, քանի սխալ եք արել հենց այդ ստի պաճառով, քանի հույս եք փշրել մանր կտորների, քանի հիասթափություն եք ապրել և քանիսն եք պատճառել հենց այդ ստի պատճառով: Սուտ, ինչքան բան կա քո մեջ, քանի մարդու ես փրկել, և քանիսին կործանել: Ներխուժում ես մարդու մեջ ու ստիպում նրան խաբել, կոտրել մյուսների սպասելիքները ու կորցնել վստահությունը: Կործանում ես աշխարհը: Սուտը այն պատճառներից է, որով հիմա մարդիկ սիրուց, անհուսությունից ինքնասպան են լինում: Սուտը կործանում է մարդկանց կյանքերը, ձևացնելով թե փրկում է: Այն միակ հզոր բանն է, որն ամեն ինչ փչացնում ու քանդում, կեղծիքի վերածում ամեն ինչ: Կյանքում բոլորն էլ ստում են, այս մանկական փոքրիկ ստերը ուղղված ծնողներին մեծանում են ու դառնում անհրաժեշտություն, ստում են ամեն բանում, առանց գիտակցելու: Նույնսիկ այն  ինչ անկեղծ են ասում, այլևս դիամցինը չի հավատում: Այս ամենը սուտը անելու է այնքան ժամանակ, մինչև մարդիկ չսթավեն ու չհասկանան, որ անկեղծությունը մարդու ամենալավ հատկանիշներից է: Զարմանում եմ թե ինչպես է սուտը կարողանում քայքայել մարդկանց, կործանել ճակատագրերը, ստեղծել վեճեր նույնսիկ ամենամոտ մարդկանց մեջ: Երբեմն մտածեք ու կհասկանաք, որ այն միայն փչացնում է ձեր իրական տեսակետները, մտքերն ու դրսևորումները:

Փաստեր երազների մասին

Մարդիկ,ովքեր կուրանում են ծնվելուց հետո, կարող են տեսնել պատկերներ իրենց երազներում: Նրանք ովքեր կույր են ծնվում, չեն տեսնում պատկերներ, նկարներ, բայց տեսնում են հավսարաաչափ գունեղ երանգներ հոտի, համի, հպման և զգացմունքների տեսքով:

Դուք մոռանում եք ձեր երազների 90%-ը: Արթնանալուց 5 րոպե հետո մոռացվում է միայն կեսը, իսկ 10 րոպե հետո 90%-ը:

Տղամարդիկ երազներում ավելի շատ տեսնում են տղամարդկանց, իսկ կանայք հավասար չափով:

Մենք երազ ենք տեսնում նրա մասին ինչ գիտենք: Երբեմն մեր երազները լի են լինում անծանոթներով, բայց իրականում դրանք իրական դեմքեր ու մարդիկ են, որոնց դուք տեսել եք ձեր կյանքում փողոցով քայլելիս կամ որևէ մարդաշատ վայրում, պարզապես չեք ճանաչում և չեք հիշում: Օրինակ ձեր երազի միջի անծանոթ մարդասպանը կարող է լինել բենզալցակայանում աշխատողը: Մենք բոլորս օրվա մեջ տեսնում ենք հազարավոր դեմքեր, և մեր ուղեղը ունի մեծ պահեստ դեմքերի ու դեպքերի:

Ոչ բոլորն են տեսնում գունավոր երազներ: Ծխել դադարելուց հետո ավելի գունավոր երազներ են լինում:

Եթե դուք երազ եք տեսնում ինչ որ կոնկրետ առարկայի մասին, դա չի նշանակում, որ երազը հենց դրա մասին է: Անգիտակցական միտքը փորձում է ձեր երազները համեմատել ուրիշ բաների հետ:

Արտաքին ազդակները արտացոլվում են երազների մեջ: Շատերը ունեցել են նման փորձ; Օրինակ դուք ծարավ եք եղել և ձեր միտքը այդ զգացողությունը միավորել է երազի հետ: Որից հետո երազի մեջ կարող է մեծ բաժակով ջուր խմեք: Բայց դա չի օգնում իրական ծարավը հագեցնելուն, քիչ հետո ծարավի զգացողությունը կրկին ակտիվանում է այնքան ժամանակ մինչև արթնանալը և ջուր խմելը:

Քնած ժամանակ դուք անշարժացած եք: Որպեսզի երազում կատարվող շարժումները ձեր մարմինը չկատարի իրականում:

Նորածինները մինչև 3 տարեկան իրենց մասին երազներ չեն տեսնում:

Աղբյուրը՝ http://www.kiss.am/

10 տարեկան էի, երբ ընդունվեցի ձեր դպրոց…Ամեն ինչ շատ սովորական էր, դէ այն ժամանակ փոքր էի շատ բան չէի հասկանում, ուղղակի մտածում էի նոր ընկերներիս հետ լավ ժամանակ անցկացնելու մասին: Այն ժամանակ չգիտեի ինչ է սերը: Ինձնից մի դասարան բարձր էիր, այն  ժամանակ դու 6- րդ դասարան էիր: Քեզ  հետ, որ ծանոթացա, սկսեցի քեզ ճանաչել, ամեն օր էլի ու էլի զարմանում էի ոնց կարող ես դու ադքան տարբերվել ուրիշներից, շատ հասուն ես միշտ եղել: Քո հանդեպ ոչ մի բան չէի զգում, ուղղակի կապվածություն էր, չէի կարո հետդ չխոսեի, չշբվեի… Քո հետ ինչքան շատ էի շբվում էտքան հասուն էի սկսում մտածել, մի քանի ամիս հետո հասկացա որ այն ինչ զգում էի ավելի մեծ էր քան ուղղակի կապվածությունը… Մի օր շատ  անսպասելի եկար ու ասեցիր, որ սիրում ես, որ առանց ինձ չես կարող, ու ասեցիր արի ընկերություն անենք: Շատ-շատ էի ուրախացել, ես ել քեզ էի սիրահարված: Մի քանի օր հետո ասացի հմաձայն եմ ու մենք սկսեցինք ընկերություն անել: Դու դպրոցից դուրս եկար, բայց մեզ մոտ էիր ապրում ամեն օր հանդիպում էինք: Ես ինձ լավ էի զգում, որ ընկեր ունեմ: Մինչվ քեզ հանդիպելը կյանքս  մութ էր, չէի կարում մարդկան հետ նոռմալ շբվեի… բայց են ընթացքում, որ հետս ես էղել ամեն ինչ փոխվել էր… Մի տարուց ավելի ընկերություն էինք անում, առաջին անգամ համբուրվեցինք, ինձ ահավոր տարորինակ էի զգում, պահում… Հետո  արդեն սովորական էր, չէի քաշվում… 3 տարի էր, որ իրար հետ էինք,ամենալավ տարիներս էին, կյանքիս իմաստն էիր, առանց քեզ ինձ չէի պակերացնում: Մի օր զանգեցիր ասեցիր, որ խոսելու բան կա արդեն շատ մութ էր հեռու չէինք կարող  գնալ, մեր շենքի մոտ հանդիպեցինք: Ասեցիր, որ մյուս օրը ընտանիքով ընդմիշտ գնալու եք Գերմանիա… Չէի հավատում..Աչքերիս դիմացը  սևացել էր.. Մեզ մնացել էր մի քանի ժամ, որ իրար կողք լինեինք… չգիտեի ինչ անեի… գնացի տուն, ամբողջ գիշեր լացեցի, հետո եկա քեզ ճանապարհելու.. Մայրիկիդ վզնոցը տվեցիր ասացիր, որ միշտ մոտս պահեմ.. Գիտե՞ս մինչեվ հիմա պահում եմ, իմ համար սրբությունա, քո մասնիկնա… Գնալուցդ հետո ամեն ինչ փոխվեց, կյանքս շուռ եկավ… ինչքան բանի միջով եմ անցել որ մենակ ես ու մամաս գիտենք… ինչքա~ն…. Ոչ մի օրս չեմ փոխի… Այն ժամանակ ուղղակի ասում էի, բայց հիմա չգիտեմ ինչքան  կապրեմ բայց մինչև վերջին վայրկյանս սիրելու եմ քեզ… Չգիտեմ մի օր կուղղարկեմ, կամ կուղղարկեն քեզ  նամակս.. Չգիտեմ… Բայց երանի էտ օրը չգա, որ իմ համար տանջվես… Ամեն արցունքտ իմ համար շատ թանկա.. Չեմ ուզում վատնես արցունքներտ:
Ա. Գրիգորյան