10 տարեկան էի, երբ ընդունվեցի ձեր դպրոց…Ամեն ինչ շատ սովորական էր, դէ այն ժամանակ փոքր էի շատ բան չէի հասկանում, ուղղակի մտածում էի նոր ընկերներիս հետ լավ ժամանակ անցկացնելու մասին: Այն ժամանակ չգիտեի ինչ է սերը: Ինձնից մի դասարան բարձր էիր, այն ժամանակ դու 6- րդ դասարան էիր: Քեզ հետ, որ ծանոթացա, սկսեցի քեզ ճանաչել, ամեն օր էլի ու էլի զարմանում էի ոնց կարող ես դու ադքան տարբերվել ուրիշներից, շատ հասուն ես միշտ եղել: Քո հանդեպ ոչ մի բան չէի զգում, ուղղակի կապվածություն էր, չէի կարո հետդ չխոսեի, չշբվեի… Քո հետ ինչքան շատ էի շբվում էտքան հասուն էի սկսում մտածել, մի քանի ամիս հետո հասկացա որ այն ինչ զգում էի ավելի մեծ էր քան ուղղակի կապվածությունը… Մի օր շատ անսպասելի եկար ու ասեցիր, որ սիրում ես, որ առանց ինձ չես կարող, ու ասեցիր արի ընկերություն անենք: Շատ-շատ էի ուրախացել, ես ել քեզ էի սիրահարված: Մի քանի օր հետո ասացի հմաձայն եմ ու մենք սկսեցինք ընկերություն անել: Դու դպրոցից դուրս եկար, բայց մեզ մոտ էիր ապրում ամեն օր հանդիպում էինք: Ես ինձ լավ էի զգում, որ ընկեր ունեմ: Մինչվ քեզ հանդիպելը կյանքս մութ էր, չէի կարում մարդկան հետ նոռմալ շբվեի… բայց են ընթացքում, որ հետս ես էղել ամեն ինչ փոխվել էր… Մի տարուց ավելի ընկերություն էինք անում, առաջին անգամ համբուրվեցինք, ինձ ահավոր տարորինակ էի զգում, պահում… Հետո արդեն սովորական էր, չէի քաշվում… 3 տարի էր, որ իրար հետ էինք,ամենալավ տարիներս էին, կյանքիս իմաստն էիր, առանց քեզ ինձ չէի պակերացնում: Մի օր զանգեցիր ասեցիր, որ խոսելու բան կա արդեն շատ մութ էր հեռու չէինք կարող գնալ, մեր շենքի մոտ հանդիպեցինք: Ասեցիր, որ մյուս օրը ընտանիքով ընդմիշտ գնալու եք Գերմանիա… Չէի հավատում..Աչքերիս դիմացը սևացել էր.. Մեզ մնացել էր մի քանի ժամ, որ իրար կողք լինեինք… չգիտեի ինչ անեի… գնացի տուն, ամբողջ գիշեր լացեցի, հետո եկա քեզ ճանապարհելու.. Մայրիկիդ վզնոցը տվեցիր ասացիր, որ միշտ մոտս պահեմ.. Գիտե՞ս մինչեվ հիմա պահում եմ, իմ համար սրբությունա, քո մասնիկնա… Գնալուցդ հետո ամեն ինչ փոխվեց, կյանքս շուռ եկավ… ինչքան բանի միջով եմ անցել որ մենակ ես ու մամաս գիտենք… ինչքա~ն…. Ոչ մի օրս չեմ փոխի… Այն ժամանակ ուղղակի ասում էի, բայց հիմա չգիտեմ ինչքան կապրեմ բայց մինչև վերջին վայրկյանս սիրելու եմ քեզ… Չգիտեմ մի օր կուղղարկեմ, կամ կուղղարկեն քեզ նամակս.. Չգիտեմ… Բայց երանի էտ օրը չգա, որ իմ համար տանջվես… Ամեն արցունքտ իմ համար շատ թանկա.. Չեմ ուզում վատնես արցունքներտ:
Ա. Գրիգորյան
No comments:
Post a Comment