Ատում եմ, երբ խանգարում ու արգելում են ասել այն, ինչն իսկապես ուզում
և
զգում
եմ:
Մի՞թե
ավելի
հաճելի
է
լսել
ձեր
այդ
արգելված
բառերը,
քան
սուտ
իրականությունը,
ինձ
համար
այդպես
է:
Չեմ
սիրում,
երբ
ուղղություն
են
ցույց
տալիս,
թե
ինչ
անես
կամ
խոսես:
Այստեղ
«Կանեմ
այն,
ինչ
կուզեմ»-ը ճիշտ է ասված:
Մենք
ամեն
ինչ
էլ
կարող
ենք
անել,
բայց
դա
չի
նշանակում,
որ
կանենք:
Ոչ
ոք
չպիտի
ստիպի
դիմացինին
շարժվել
իր
ասածով:
Սիրելը
ընդհանրապես
արգելված
լինել
չի
կարող:
Միգուցե
այդ
սիրո
մեջ
կան
խոչնդոտներ,
այն
երկկողմանի
չէ,
բայց
ոչ
ոք
չունի
սիրելն
արգելելու
իրավունք:
Սիրում
են
բոլորը,
կսիրեն
ինչքան
ուզեն
և
ում,
ինչին
ուզեն:
Արգելքներ
ունենք
բոլորս,
բայց
դրանք
պետք
է
հենց
մենք
գտնենք
ինքներս
մեր
մեջ:
Կան
մարդիկ
որոնցից
կախված
ենք,
և
որոշ
բաներ
նրանք
արգելում
են,
սակայն
կարծում
եմ,
որ
ինչքան
շատ
արգելեն
այդքան
շատ
է
լինելու
այդ
արարքը
իրագործելու
ցանկությունը
և
վերջի
վերջո
դա
տեղի
է
ունենալու:
Յուրաքանչյուրը
պետք
է
գիտակցի
մի
պարզ
բան.
ինչը
որտեղ
և
ում
հետ:
Տարբեր
շրջապատներում
արգելքները
տարբեր
են,
ուստի
դրանք
իրար
հետ
համեմատելն
անհնարին
է:
Ինչքան
էլ
բոլորս
ուզենանք
ապրել
ազատ,
առանց
արգելքների
այդպես
չի
լինի
կյանքում:
Մենք
միշտ
ինչ-
որ
մեկից,
ինչ
-որ
բանից
կախում
ենք
ունենալու,
ինչն
արդեն
լիովին
ազատություն
չի
լինի:
Կյանքն
առանց
արգելքների,
որքան
հաճելի
կլինի,
այդքան
էլ՝
անիմաստ:
Չի
լինի
կամքի
ուժը,
կարողանալը
գիտակցել
այն,
որ
չպետք
է
անես,
այն
ինչը
բնորոշ
չէ
տվյալ
միջավայրին:
Սակայն
ամեն
մարդ
պետք
է
ապրի
իր
կյանքով,
իր
արգելքներով
և
իր
շրջապատում:
Մենք
քննադատելու
իրավունք
չունենք,
ամեն
մեկի
արարքը
բնորոշում
է
նրան
և
ուղղակի
պետք
է
հասկանալ,
որ
իր
կյանքն
է,
ինչ
ուզի
դա
էլ
կանի:
Ես
երբևիցե
չեմ
զգացել,
որ
ինչ
-որ
մեկն
արգելի
ինձ
մտածել,
նման
բանի
մասին
խոսք
լինել
չի
կարող:
Արգելքները
կարևոր
են
և
ուզած
-չուզած
դրանք
կան
ու
կլինեն
յուրաքանչյուրիս
կյանքում…
No comments:
Post a Comment